Deze persoonlijke bedenking wil ik toch even delen.
Want zonder dat ik er dit jaar heb bij stilgestaan,
was gisteren dé dag
waarop ik 3 jaar geleden mijn diagnose kreeg.
Misschien ben ik er dan toch in geslaagd,
het een plaats te geven in mijn leven,
en innerlijke rust te vinden?
Ik probeer zoveel mogelijk in het NU te leven,
zonder te veel stil te staan bij het verleden,
of over de toekomst te redeneren.
Ik zeg: de ervaringen uit het verleden,
neem ik mee in de beslissingen van vandaag,
om me een mooie toekomst te visualiseren.
Elke dag is een balansoefening,
en elke dag eindigt goed.
Dankjewel, aan iedereen die me steunt,
zodat ik op mijn eigenzinnige manier
kan blijven balanceren.
Droom van morgen,
Herinner je gisteren
Maar leef vandaag.